Een Opel Zafira of een VW Touran – en dat allemaal voor onze dochter van twee.

De kleine Rozanne is ruim twee jaar maar is bij een grote vakantie goed voor een bagagebeslag van 350 liter, mijn vrouw 220 en ik 120. Onze SEAT Toledo kan dat amper aan. We moesten dus wat anders. Mijn vrouw zag een paar weken geleden bij een snackbar (grote bakken heerlijke friet en niet duur bij de P & R bij Ooltgensplaat) de achterzijde van een Opel Zafira en vond het een blitse wagen. Het leek volgens haar zelfs een beetje op een terreinwagen. Ik liet haar in de waan. Tegen collega´s vertel ik het glimlachend. Dat nota bene zij -met een vrij goed oordeelsvermogen- dit vindt van de meest lullige truttenwagen, de gezinsauto van 2007. Nu heb ik op het werk twee collega´s die in een Zafira rijden en twee in een Touran. Bij de koffieautomaat vraag ik naar de voors en tegens. Die houden zich in evenwicht en ook de collega´s zijn van het degelijke type Touran (Anthonie en Henny) of Zafira (Maurice en Harry). Alle vier degelijke modelcollega´s en ook de setjes namen doen een gelijkspel. 

Naar de garage – Opel Zafira 

Eerst de Opel. Zaterdagmiddag 15.00 uur. Het was druk in de garage. Er waren vijf klanten en twee verkopers. Schoonfamile was erbij en met vijf trokken we genoeg de aandacht. Als ik moet wachten word ik venijnig. Ik kan er niet tegen. Ik ga dan de mensen voor mij afkatten wanneer ze niet snel genoeg zijn. Het stel voor ons had alle tijd en liet zich in allerlei posities in twee Opel types plaatsen. Het duurde 15 minuten. De dame was van het doortastende soort en had een bekakte stem. Ze was duidelijk de baas. De verkoper vroeg vervolgens of ze, eenmaal aan een tafel, koffie of thee wilden. Tot mijn ergernis zei ze `ja doe mij maar een kopje thee`. De verkoper gaat het halen en onze wachttijd werd langer. Tot viermaal toe siste ik tegen mijn vrouw: `Wat een eikels, vooral zij. Een kakstel, nepkakkers wel te verstaan, puh. Echte kakkers komen niet in een Opelgarage, neppers. Sukkels en dan nog thee vragen….wat een ellende` . Een seniorverkoper wordt dankzij mijn onrustig gedrentel en gesis telefonisch opgeroepen en komt binnen 10 minuten. Alles gaat goed. Alleen de inruilprijs is niet meer dan de BOVAG waarde, waar we er 3000 euro boven verwachtten. Over meer was niet te praten en hij haalt de BOVAG tabel er zelfs bij. Wegwezen dus. En dat terwijl ik de overbuurman die een C4 Picasso heeft om 15.00 uur nog had toegeroepen dat we wel even een Zafira zouden kopen. Hij lachte wat en keek trots naar zijn C4. `Nou als je wil dat je vullingen eruitvallen moet je een Zafira kopen…` Nu was ik al op de markt geweest en had een half uur gelopen om de goedkoopste aardbeien te krijgen. Bij de AH ben ik een bonushopper en verder een afdinger en koopjesjager. Met grote aankopen, zoals een auto of een huis ben ik wat makkelijker. Dat kan even in een half uur op zaterdagmiddag. `Doen mijn maor een Sufirao en neemp er zelf ook een` …..ben ik geneigd tegen de verkoper te zeggen. Maar niet dus, deze keer. 

Naar de garage – Volkswagen Touran

Het was al tegen 16.00 uur. Mijn vrouw vond de Touran maar niets, te saai en geen mooie achterkant. Toch wilde ik hier even weten wat de inruilprijs van de Toledo was omdat bij Opel eens goed in te wrijven. Ik beende ongeinteresseerd op de jonge verkoper af. Gaf hem geen hand en vroeg hem om naar buiten te komen om mijn Toledo even in te schatten qua inruilprijs. Hij wil toch eerst weten waar we aan denken en ik veins vage belangstelling voor de Touran. Ga er zelfs inzitten en vraag mijn vrouw hetzelfde te doen. Met enige moeite doet ze het. Het zit goed. Ik zie aan haar dat ze nu twijfelt want de Zafira heeft een wat te smal zitvlak. Nu ik zie dat ze de VW niet uitsluit laat ik haar de Passat zien. Ik krijg haar er niet in. Ze vindt het niets. Ik kick op die prachtige ronde achterlichten van het mooi gestroomlijnde model 2006. Ik kijk al anderhalf jaar elke avond op Marktplaats, tenminste tot februari jl. toen ik dit blog ontdekte. Nou als je die achterlichten zo leuk vindt dan loop je er toch gewoon achteraan, snibt ze geringschattend. Puh, zeg ik. `Lopen…ik zou die Passat van achteren wel een beurt willen geven`. De verkoper ziet onze oprechte belangstelling en is naar buiten. Hij belt en kijkt en start de motor en komt terug. Hij noemt een bedrag dat bijna 3000 euro hoger ligt dan bij de Opel en ik probeer niet te vrolijk te doen. Ik wil het op papier, voor hij zich bedenkt. Maak maar een offerte, vraag ik hem, op basis van in eerste instantie een basis Touran. Ik wordt ook direct wat minder gedesinteresseerd in de jonge verkoper en vraag naar details over opties en motoren. Het staat op papier. Dat is binnen. Onze dochter blijkt in de broek te hebben gepoept. Ze is niet minder vrolijk en ontdekt een fel oranje Touran Cross van 5000 euro meer. Die mooi zegt ze. We gaan er voor de gein inzitten. Gaan zelfs twijfelen. Onze dochter niet. We willen weg…. Ze gaat niet mee en staat bij de oranje Cross Touran te stampvoeten. `Auwtow mijn, diiieeee, Auwtow, mooi…` Moeten we haar serieus nemen met volle broek en al? Ik denk van niet. Zij meent van wel, althans voor 20 seconden. De hele garage kijkt mee en wij snel weg. Goed voor een blog dit alles, denk ik. 

Wat nu 

Ik wil het nog wat rekken. Een auto of een huis kopen is leuk, vooral als je het nog niet hebt. Het doorbladeren van de folders, het in bed denken over de aankopen werkt beter dan schaapjes en het spel met de verkopers geeft een gevoel van macht. Het is ook weer eens wat anders dan de wekelijkse zaterdagmiddagparade langs Miss Etam, H&M, Hema en Kruidvat. Ik weet het nog niet. De Touran staat vooraan. Hogere inruilprijs en iets minder lullig.