Een aparte gewaarwording eigenlijk. Als ervaren blogger ben ik al wel de nodige aandacht gewend, die mijn drang naar zelfbevestiging aardig heeft bevredigd. Maar het blijft knagen, kennelijk.
Ik hoorde het zaterdag op de radio en eigenlijk vermoedde ik het al vrijdag. Ik wist dat die Tsjechische fabriek behalve de Toyota Aygo ook de Citroen C1 en de Peugeot 107 fabriceert.
Vandaag was het pas echt zover. In het AD stond een artikel over de teruggeroepen Toyota´s en in een klein kader stond `Ook Citroen C1 en Peugeot 107 terug`.
Het woordje OOK alleen al. De soort van bevestiging dat je erbij hoort. Ik ken het van de schoolklas vroeger, wanneer een medeleerling een standje kreeg en de leraar zei `Doe eens normaal, doe OOK als de andere kinderen en doe normaal`. Dat `ook` zorgde bij mij voor kippenvel en bevestiging. Bevestiging van normaal zijn, van erbij horen, bij de anderen.
MIJN auto stond nu in de krant. Ik had een gevoel van trots. Mijn kleine autootje, die eigenlijk te klein is om auto te zijn, maar zo lekker zit en zo zuinig is en zo makkelijk parkeert en zo weinig afschrijft. Zaterdag was hij nog niet genoemd en dat vond ik al wat flauw. Wel die Aygo en niet mijn Peugeot. Ik had er toch al lichte spijt van dat ik geen Aygo heb gekocht. Want die Aygo schrijft nog minder snel af omdat de restwaarde van een Toyota altijd hoger is.
Ik ben nu eenmaal gevoelig voor dat soort dingen want ik sta graag in de krant. Vroeger al. Berichten van kleine successen bewaarde ik, derde in de 3 maal M hardloopwedstrijd in Bunnik en 4 e op de Slotlaanloop en 17 e in de Bilste wedstrijdloop. Ik scoorde de 2-1 in een wedstrijd van RDZ 2 tegen HKC2.
Het stond in de krant met mijn naam en al en het was dus waar. Ik heb iets bewerkstelligd dacht ik dan en mijn bescheiden leven is niet in de volstrekte anonimiteit geraakt.
Later toen mijn columns bij de PvdA, de ANWB en het personeelsblad werden afgedrukt werd het nog bonter. En nu in het digitale tijdperk sta ik overal met blogs en foto´s. Het geeft nog steeds een kick, hoewel het wel iets went, zonder dat ik blasé word.
Zondagmiddag liepen we op het pad langs Brugakker te wandelen, een stel van onze leeftijd of iets ouder groette vriendelijk. Te vriendelijk eigenlijk, want hun gezichten waren eerder zorgelijk en we kenden ze niet. `Dat kan alleen maar zijn omdat ze me mijn wellicht herkennen van het VK blog of het Zeister Magazine` zei ik tegen mijn vrouw. Ze liet me in de waan, maar dacht er het hare van.
Maar dit alles, die verdrongen onzekerheid en die profileringsdrang wordt nu dus kennelijk via mijn verwrongen brein geprojecteerd op de kapotte remmen van de Peugeot 107.
Peugeot 107 rijder ben ik dus. Ik hoor erbij, bij de groep mensen die straks een brief krijgt van de dealer. Ik wacht met spanning af.
Woonplaats: Zeist
Rene Scheffer verzamelde columns 
gaspedaal….
GP…Je hebt gelijk, heb ik weer. Door alle bijzaken mis is de hoofdzaak, Inderdaad. het is een haperend gaspedaal. Ik laat het nu maar staan anders is je opmerking ook in het water gevallen,
Ik had me bij jou geen ander merk en type voor kunnen stellen, Rene. :-))
Ceesgegroetje
aanbeveling
Dacht je nog wel een goedkope cruise control te hebben, blijkt het een vastzittend gaspedaal te zijn. Dat is toch niet normaal! š
O wat een heerlijke spanning moet jij ervaren.
Heerlijk geschreven,Rene
Voorlopig dan maar even fietsen. Dat komt misschien ook wel in de krant.
Dat wordt gas terugnemen
Ach, haperende remmen of een haperend gaspedaal, het resultaat is wel hetzelfde….. š
Heb jij echt voor de Kampioen geschreven????????????
Cees…..Toch heb ik van alles gereden van alfa tot opel
Fred… Thanks.
Aad V….Hij is nog nieuw dus duurt nog even voor ie gaat haperen.
Paco…..Zo is het, ik voel overal spanning, lol en soms drama.
Beus….Kan niet, dan gaat derailleur roesten.
Kuifje….doen ik nu al, tis wel een scheurijzer.
GP…… in de vrij zettem dat is de clou.
Frans M….zou in mijn beeld passen van ´geexhalteerde burgerdom´, maar neen, twas in de ANWB Reizen van juni 1992, schrijfwedstrijd gewonnenen tweepaginagroot interview.
@René: Ben jij zo klein dat je in zo’n autootje past?
Prachtig! Dat droge commentaar van Grutte, met die Calimero ernaast…
En dan te bedenken dat die Toyota ook nog duurder is. Het is precies dezelfde auto, alleen met een ander stuur.
Ik ben er weer en zeg even gedag.
Dat kleine burgerdom past je wel..
Ik ga je gemiste blogs nog lezen.
Koko…..ik pas er met 98 kg en 188 cm perfect in, alleen achter mij is dan geen ruimte meer
Mephisto…Inderdaad droog en ingehouden, wat ik dan vaak weer mis.
Chimor…Ja en een betere naam.
Theo….Ik had je inderdaad al gemist en bedenk me of ik tijdens jouw afwezigheid nog meesterwerkjes heb geschreven, eigenlijk niet, meet 7 plussen en 7 minnen, Maar goed dat je er weer bent!
En dat kleinburgerlijke etaleren en uitvergroten vind ik heerlijk, inderdaad.
Het is niet altijd door iedereen gewenst dat de uitslagen van sportwedstrijden in de krant staan.
In 1942 won mijn vader op 17 jarige leeftijd de sprintkampioenschappen op de schaats in Weesp. Die wedstrijd werd gehouden op een zondag. Pa vertelde thuis niets van zijn winst want in het gereformeerde gezin van zijn ouders mocht er op zondags niets anders dan naar de kerk gaan.
Op maandag morgen werden zijn ouders gefeliciteerd met de winst van hun zoon. "Hier, het staat in de krant…"