Wilt u een komkommer, mevrouw?

Deze vraag had ik bijna gesteld bij de kassa van de Albert Heijn in Houten. Ik hield de komkommer al in mijn hand omhoog, maar slikte de vraag “Wilt u een komkommer mevrouw?” in.
 
Het was maandag 26 april jl., 16.00 uur. Ik was die dag jarig en daarom waren we vier dagen lang het huis ontvlucht. De hond zat in het asiel in Houten en ik gunde me een paar minuten om voor het ophalen  nog wat laatste boodschappen te doen, waaronder een komkommer voor bij de vislasagna. Ik besefte  nog net op tijd dat in een Vinex dorp het vrouwvolk wellicht extreem zou kunnen reageren op mijn komkommervraag. Mogelijk een femininiene schrobbering over zoveel vermeende vulgariteit of een gevoel van schuldbesef en schaamte over wat in eerdere ledige momenten heeft plaatsvonden.
 
Dat ik die komkommer zo snel wilde weggeven had te maken met een ervaring van een maand eerder met aardappelen bij de AH in Zeist. We eten niet heel vaak aardappels en dan ligt een 3 of 5 kg zak al snel te schimmelen in de berging, Maar mijn vrouw wil wel een of twee keer per maand een Hollands gerecht als rode kool (of bloemkool)  aardappels en een bal gehakt (of karbonade). Ik zag  dat er een Bonusaanbieding was van twee zakken halen en één betalen. Ik vond het te decadent om alleen die ene zak mee te nemen. Ik rekende dus twee zakken af en zat met zak nr 2.
 

Ik probeerde deze weg te geven aan een winkelende huisvrouw maar die negeerde me. Bij de servicebalie kocht ik een krant en het koste me twee minuten om aan de dame achter de toonbank duidelijk te maken dat ik die zak over had en dat deze al betaald was en dat zij de zak gewoon mocht hebben. Uiteindelijk ontdooide ze en was ze blij.
 
Die maandagmiddag in Houten had ik niet de tijd om naar de aanbiedingen te kijken, Ik griste de komkommer uit de bak en rekende deze af. “Maar meneer, pakt u snel een tweede komkommer uit de bak want de tweede is dan gratis, een bonusaanbieding”. Om geen vertraging in de rij te laten ontstaan pakte ik heel snel de komkommer en meldde ik bij het afrekenen “ ja, maar wat moet ik nu met twee komkommers”. De kassadame glimlachte wat en de dames in de andere leken me wat afwachtend toe te kijken.
 
Eenmaal voorbij de kassa liep ik met de boodschappen in de ene hand en de twee komkommers in de andere hand.  Die zak aardappels bij de AH in Zeist vertegenwoordigde nog een behoorlijke waarde. Maar een komkommer? 49 cent, 99 cent? Veel meer zal het niet zijn. Dat gaf ook de doorslag om er verder geen punt van te maken. Bovendien wist ik dat er wat collega’s en externe relaties in Houten wonen. Ik wilde niet dat hij of zij mijn geleur met een komkommer zou aanschouwen.
 
Uiteindelijk kwam de tweede komkommer, eenmaal thuis, terecht bij huisschilder Harrie, die even op bezoek was.
 
Vanmiddag aten we nasi. Ik had zin in komkommer en ging op zoek naar die tweede komkommer, die ik nergens vond. Na enkele minuten kwam het hele gebeuren van maandag weer naar boven. Een gebeuren in vooral mijn eigen hoofd dat niet had plaatsgevonden als ik die tweede  komkommer gewoon zonder nadenken had meegenomen.