Vitesse – aandoenlijk foute club

Vitas-Ernhem, gladde vetkuiven, foute voorzitters, die yell ‘Heya heya hop Vitas’ en die altijd extra blonde spelersvrouwen. Een rare relclub is het, Vitesse. Ik ben ten opzichte van Vitesse een relatieve buitenstaander, een rol die me sowieso wel past.
 
Toch heb ik er wel wat mee en kan dat (als ex Wageningen supporter) pas na vele jaren toegeven. Sinds kort heb ik ook ontdekt dat ik toch wel wat sensatiegeil ben. Ik kijk ook graag naar Shownieuws en RTL Boulevard en ben een gekende  #Wesley en Yolanthe watcher en commentator. Ja, dan kom je al snel bij Vitesse uit.
 
Door de publiciteit rond de overname door de Georgiër Merab Jordania raak ik zelfs wat opgewonden. Een mengeling van leedvermaak en naïeve hoop zoals elke liefhebber die wel heeft. Maar een zesde plaats en eindelijk weer meer dan 20.000 toeschouwers in het mooie stadion zijn mogelijk. Dat die foute voorzitter Schouten van de DSB lookalike AFAB meldt dat CL en landskampioenschap in het vizier zijn, is waanzin. Vitesse, eigenlijk gewoon een foute club, maar wel een leuke foute en zelfs een club om wat van te houden.
 
 
Herinneringen
 
Mijn eerste herinneringen dateren van eind jaren ´60 en begin jaren ´70. Ik hoor de stem van Frits van Tuurenhout nog Vitesse uitspreken op een wat statige toon. Ik keek er tegenop. Vitesse was van de grote stad en Wageningen, waar ik supporter van was (tot 1991, het faillissement) het grote dorp. Ik zag Vitesse soms op de Berg spelen.
 

Altijd sidderen voor Wageningen en heel soms toch een overwinning. Mijn eerste echte herinnering is op de Berg rond 1971, een de diepte inlopende Bennie Hofs (oom van Nicky), die met zijn hoge piepstem om de bal schreeuwde die niet kwam. De uitwedstrijd rond 1972/1973 toen mijn pa en ik meereden met Ome Gert. Het was tijdens de Molukse kapingen. Wageningen verloor met 5-0. Vitesse was met uitzondering van 1 of 2 seizoenen altijd net iets beter dan Wageningen.
 
Stadion Nieuw Monnikenhuizen had wel wat. Hooggelegen op een plateau vanaf de Velperweg gezien, maar juist weer in een diepte vanaf de Geitenkamp. Utrecht-HSV (3-5) zag ik er in 1981. Ik zag Twente er winnen met 1-0 met een sublieme Ronald de Boer en Youri Mulder. Tussen de Ernhemmers voelde ik me een vreemde maar rare of nare dingen heb ik nooit meegemaakt. Spelers als Roy Makaay zag ik debuteren. Charley Bosveld, Bosko Bursac, Edward Sturing, mooie namen. En dan 15 jaar geleden die kleine dikkige Joegoslaaf, die wel kon scoren.       
 
Foutheid/in het Gelredome
 
Het heeft iets glads, zoals volks Arnhems iets glads heeft, de kuiven van Long Tall Ernie en the shakers, het taaltje, Klarendal, Theo Janssen. Vanaf 1999 kom ik ook in het Gelredome, elke jaar wel een keer of twee. Die volkse foutheid werd al enige tijd vermengd met geld van onder andere de gokkastenmagnaat Herman Veenendaal en de juwelier Karel Aalbers. Dat kan natuurlijk niet goed gaan. Ronald Koeman werd gehaald, Pierre van Hooijdonk speelde er, Lazovic en andere Balkangasten. Verder nog een dikkige Turk, Kaloglu uit Bochum, bizar allemaal. Europees voetbal tegen Liverpool en Werder Bremen. En dan de episode Aad de Mos, om te gillen
 
Vanuit Zeist is het 30 minuten met de trein en dan 4 minuten met de bus de Rijn over. Ik kwam en kom er graag, ook omdat ik van treinen, rivieren en uiterwaarden en rellen houd.
 
 
Hard Gras
 
Een samenballing van alle foutheid was te lezen in de twee prachtige Hard Gras boekjes over Vitesse, geschreven door Marcel van Roosmalen. De ene heette “Je hebt het niet van mij” en de andere “Het jaar van de Adelaar”. Ijdelheid, domheid, roddelcultuur en puur amateurisme met af en toe een beschaafd element zoals de trainer Westerhof. De sfeer wordt er meer bepaald door de opscheppende pa van Dingsdag, de mokkende ouders van Sturing, de wasvrouw en kantinejuf en die bizarre adelaar.
 

Op den duur was de leiding van Vitesse vaker in Lunteren bij de eigenaar van de adelaar dan op het trainingsveld. De adelaar, die elke thuiswedstrijd aan het publiek werd getoond was gevaarlijk, ook dat nog. En dat alles speelt dan in een van de modernste stadions van Nederland. En passant werd ook de Arnhemse gemeenteraad onder druk gezet en werd subsidie cq. kwijtschelding losgepeuterd.
 
Een persiflage op een voetbalclub, maar het was allemaal werkelijkheid.
 
Nu de Georgiër. Ademloos kijk ik naar het holle gepraat van Schouten. De honderden extra seizoenskaarten die al zijn verkocht, zelfs op het NOS journaal werd het gemeld.
 
Ik kan niet wachten tot zaterdag, Vitesse-Twente.
 
Zou de Georgier het ooit lukken om Wesley en Yolanthe op de eretribune te krijgen?    
 
Yolanthe: Zeg Wes, veel mooie pakken en gladde mannen hier, straalt goud en geld uit. Wes, als die Jordania je goed betaalt, kun je dan hier gaan spelen? Dan kan ik ook wat vaker mijn 75 vriendinnen bezoeken" .
Wes: zoveel?
Yo: Ja, je weet wel van mijn vrijgezellenfeest!
Wes: Hmmm.