Geen foto´s van gisteren

Toen ik zaterdagavond het bijzondere Bussumse gebouw inliep waar het bloggerscabaret zou zijn, moest ik aan vroeger denken. Als puber en ook later nog had ik altijd wat last van nieuwe en grote groepen. Ik wist me geen houding te geven, was verlegen, had kennelijk een minderwaardigheidscomplex, wat overigens vreemd genoeg niet tot iets in opvoeding of ervaring te relateren was.
 
Met het groeien der jaren kan een mens daar overheen komen, blijkt. Enige lichte spanning was er gisteren overigens nog wel. `Wie kan ik daar verwachten? Zijn ze wie ik denk dat ze zijn?`  Vooral ook `Hoe is de combinatie van naam en blognaam en hoofd en avatarhoofd?`
 
De rust die zich over me heen vleide was er omdat dit bij mij allemaal nogal van hetzelfde is. “Dicht bij jezelf blijven” was tot een jaar of 5 geleden voor mij niet meer dan een hippe phrase in een semiwetenschappelijk damesblad. De laatste jaren heb ik ervaren dat dit toch de enige houding is die gemoedsrust geeft. “Dicht bij jezelf blijven” betekent ook toegeven aan zwakheden en zoveel mogelijk de door jezelf leukgevonden dingen doen. Het betekent ook “niet forceren en overacteren”.
 
Ik ben nu eenmaal geen ruziezoeker en zal dat niet snel worden. Een braaf schoothondje ben ik ook niet. Eerder een Golden Retriever die soms een lik geeft en heel af en toe een grom, die door de uitstraling en voorkomen van het beest nauwelijks overkomt. Het zij zo. Er werd in het cabaret op een leuke manier nog even kort aan gerefereerd.
 
Een man of vijf stond om 19.25 uur voor het gebouw in het donker te praten en te roken en ik wist dat ik daar moest zijn. Ik schuifelde voor de groep en een enkeling wilde iets tegen me zeggen in de veronderstelling dat ik een blogger was. “U komt voor de….” Ik repliceerde.  “Nee, er moet in de buurt een afdelingsvergadering van de PvdA zijn, kunt u misschien. . .”  Uiteindelijk was er toch iemand die me herkende, ik geloof Beus, die zei “Scheffer jij bent het”
 
De hal werd steeds voller. Waar ik een man of 15 of 20 had verwacht waren het er over de 50. Van ieder wil ik weten wie zij of hij is. Bij sommigen is dat heel makkelijk te zien zoals bij Cor en “Oliphant” en ook bij Hanneke na haar DWDD foto. Er waren ook bloggers die ik weleens lees, waar ik heel soms wel eens reageer maar niet vaak. Enige gene overkomt me dan wel omdat ik weet dat het serieuze bloggers zijn die niet in de categorie trol vallen. Het wreekt zich dan ook dat ik nu minder tijd aan het blog besteed. Twee jaar geleden nog 10 uur per week en nu nog maar 2 of 3 uur per week.
 
Nog even samen met Karin tevreden vastgesteld dat onze 50 plus en 50 min hoofdhuid in het echt nog wat strakker en jonger overkomen dan op de blogfoto’s. De Nijmeegse clan, Zwollenaren, Belgen, Soestenaren, een Achterhoeker en vele anderen de hand geschud en toen de zaal in.
 
Het cabaret was professioneel. Goed geluid, goede timing en mooie balans tussen scherp venijn, mooie liedjes en algemene blogcontemplatie.
 
De moderator was er ook en kreeg wat over zich heen. Het bleek een wat oudere niet eens onvriendelijke man, wiens uitspraken voor en na de voorstelling wel veel wijsheid verraden. Hij keek met zijn scheef op zijn neus zittende bril steeds tijdens de voorstelling vorsend de zaal in. Kennelijk een gepensioneerde VK journalist. Hij had zijn dochter of nichtje met hondje meegenomen, hetgeen hem voor velen wat meer verteerbaar maakte.
 
Het duurde gelukkig wat langer dan aangekondigd en een staande ovatie was er voor Frans M. en echtgenote Madelon K. van “Dubbelfout.
 
Wat drinken en nababbelen en tegen 23.00 uur naar huis. Helena (met vriendelijker uitstraling dan ik op basis van blogs en avatar had aangenomen) en Karin op het station afgezet. Ik had nog wat meer met de een en de ander kunnen praten. Het waren er gewoon teveel.
 
Tevoren was ik wat onrustig en opstandig geweest (maar ja ik had van te voren betaald) omdat ik mijn avondje bankhangen met voetbal op de diverse TV zenders zou moeten missen. Toen ik thuiskwam bleek dat gevoel helemaal weggezakt te zijn.