Megablog – over Lille

Opeens besef ik me dat het alweer 10 jaar geleden is dat ik er ben geweest zonder een echt afscheid of een “tot ziens”.  De stad paste me als een jas. Groot, treinen, voetbal, Magneetmetro, Socialistisch bestuur, Frans eten, mooie pleinen, dichtbij, goedkope hotels en geen toeristen en dus ook geen foute Nl stemmers in de dop.
 
Ik was in mijn voorliefde voor Lille een eenling. Misschien dat dit aspect ook onbewust meespeelde, een zekere tegendraadsheid. Het mooie van een grote stad waar je eerder bent geweest en goed hebt gegeten is dat je (althans ik) extase kunt opwekken door weer naar die stad en dat restaurant te willen gaan en de menukaart te bekijken maar ook op het laatste moment kunt beslissen er toch niet heen te gaan en hopen op een beter restaurant etc. etc.
 
Vanaf 1988 is Lille mijn stad. We waren dat jaar via Metz en Nancy naar Stassbourg gereden om daar de EK Bekerfinale Ajax-KV Mechelen mee te maken. Na de teleurstellende 1-0 nederlaag en een nacht in Strassbourg besloten we om via Lille terug te rijden en daar te overnachten. Ik was daar nooit geweest. Maar wist wel dat het een grote stad was met een station en een behoorlijk centrum.
 
In 1988 had ik net mijn Turkse periode afgesloten en ging ik in de jaren erna steeds meer naar Italië en Portugal. In de winter waren er ook stedentrips naar o.a. Barcelona, Madrid en Lissabon, maar voor de kleine trek tussendoor was er elk jaar een weekend Lille.
 
 

 
 
Hotels en eten
 
We kwamen in 1988 terecht in het goedkoopste hotel van de stad. In die tijd moest ik daar echt op letten.  Het was Des Voyageurs aan het place du Gare. De goedkoopste kamers waren er 60 ffrc. , omgerekend 9 euro. Op de hoek was brasserie du Paris. Een restaurant met een 3 gangenmenu van 69 ffrc, (11 euro)  Heerlijke vissoep met croutons en rouille, een mooie forel en een nagerecht. Van die rood (nep)lerenstoelen in gelid met correcte en wat afstandelijke obers. Ook van die heerlijke middelbare stellen, zij met opgestoken haar, die elkaar niets meer te zeggen hebben, maar niet de indruk wekken daarmee te zitten. Het restaurant is er nog aan de Place du Gare 8! Er waren wat winkels zoals ik die van Parijs kende. Het kopstation van Gare de Lille was voor mij de magneet. Ik kon daar uren rondkijken en spoorboekjes verzamelen.
 
In de jaren ’90 waren de hotels in de stad goedkoop. Daarnaast was er een groot prijsverschil in de soorten kamers. In een tweesterrenhotel kosten chambres simples avec grand lit 120 ffrc (18 euro) met toilet/douche 150 ffrc en met salle de bains 210 ffrc. Het ontbijt lieten we meestal zitten en dan aten we stokbrood met pate en koffie in een zaak op de hoek van de Place du Gare en Rue Faidherbe. Later kwamen terecht in twee- en driesterrenhotels zoals Brueghel, Continental, Du Gand, De la Treille, Flandres et Angleterre, Lille Europe etc
 
We werden daarbij geholpen door de actie van het Franse Verkeersbureau “2 nachten voor de prijs van 1”  De hotels waren stuk voor stuk niet super. Het waren hotels zonder ruime lounges en zonder zwembaden en fitnessruimten. Het waren hotels waar je hooguit 2 of 3 nachten kon blijven. Wat anonieme hotels ook, waar men geen vragen stelde zoals “Wat bezielt een Nederlandse toerist om in een stad als Lille te verblijven”.            
 
  
 
Het voetbal
 
In 1999 zat ik in het oude stadion in de Citadel op 15 min loopafstand van het centrum bij de promotiewedstrijd van SC Lille tegen Sedan. Een paar jaar later speelt Lille zelfs Champions League. Lille is ook een uitvalsbasis voor Lens, die foeilelijke stad die de naam stad niet eens verdient, maar waar wel elke week net zoveel mensen als er in de stad wonen in het stadion zitten (30.000). Ook het nabijgelegen Valenciennes speelt al weer enkele jaren in de Ligue 1.
 
 
Start van mijn blog en columncarrière
 
In 1992 schreef ik een winnend verhaal voor het ANWB blad Reizen over een bezoek aan de stad Bratislava. Ik won er 250 gulden. Hoodredacteur Harri Theyrlink himself kwam met een fotograaf naar Zeist om een reportage te maken waarin ik nog verschillende tips kwijt kon, waaronder over het net door mij ontdekte Lille. De te leuker is het om te zien dat VK blogster en dochter van Harri hier in september een blog schreef over Lille.  http://www.vkblog.nl/blog/148847/
 
   
 
Het station/de treinen/metro
 
Stations trekken altijd en overal. Dat van Lille is een kopstation met een mooie gevel. Wanneer je het station uitloopt val je, zoals het hoort, als het ware in de stad. Even oversteken, wat stadsfonteintjes passeren en dan neerstrijken op een terras met wel 10 hotels in zicht.
 
Andersom is het station ook een magneet. Vanuit hier rijden treinen naar Parijs en alle andere delen van het land. In de jaren ’90 kwam er het nieuwe en zeer moderne station Gare d’ Europe met het winkel en zakencentrum Euralille van de Nederlandse architect Rem Koolhaas. In 1999 hadden we Lille al zo vaak hadden gezien dat we op een zaterdagmorgen zeiden…”Ach, Londen maar eens doen?”  De Eurostar bracht ons in 2 of 3 uur naar Londen.
 
In juni 1998 zetten we de auto neer in het centrum van Lille, we kochten kaartjes voor de reis met de TGV naar Marseille (ruim 5 uur) en kwamen aan in een nog rustige stad waar we NL-ARG en NL-BRA meemaakten en vertrokken toen daar alle drukte voorbij was, na nog een duik in de zee en een boullabaisse. Ook startte ik Lille een treinreis naar Montpellier, dat was in 2000, het laatste bezoek.
 
Uiteraard reden we met de auto naar Lille. Het starten in Lille was ook een protest tegen de NL en Belgische Spoorwegen en hun kaartjestructuur. Van Lille naar Marseille (900 km) is sneller en makkelijker te regelen dan van Utrecht naar Lille (270 km)  
 
   
 
 
De stad, de kunst en cultuur   
 
Er is het prachtige museum Les Beaux Arts met veel impressionisten zoals Monet. Er is het grote plein, Le Grand Place met de grote boeken en CD winkels FNAC en Le Furet de Nord. Er is een bijzonder gemeentehuis Le Mairie, de oude Citadel, De Hospice, Vieux Lille met haar kleine winkels en kasseien dat doet denken aan Gent. Op zondag is er een kleine voedingswarenmarkt op de Place du Concert.
 
Op het moment van schrijven voel ik me wat pathetisch. Ik schrijf, maar vanuit het verleden. Want kan ik nog voor een zinvolle tips geven nu ik er tien jaar niet ben geweest. Op plattegrondjes van Tripadvisor zie ik namen van mij onbekende restaurants. Ook besef ik dat er inmiddels meer over Lille is geschreven. Er komen nu wel toeristen. In die zin is het blog ietwat overbodig en voegt het niet veel toe aan de onderstaande link
 
http://www.lilletourism.com/info-1-0-237-nl.html
 
Maar ik moest het toch een keer geschreven hebben.