Met `nette mensen` ben ik opgegroeid. Mijn oma had een pension in Doorn waar de wat rijkere gasten uit het Westen van het land vakantie vierden in het statige huis met grote tuin aan de Amersfoortseweg. Enkele jaren geleden kon ik het gastenboek inzien. Audrey Hepburn schijnt er als baby nog hebben verbleven.
Als kind van drie mocht ik de gasten soms een hand komen geven. Het waren nette mensen, zei mijn oma en ik moest me keurig gedragen, hetgeen ik ook deed. Van oma hoorde ik later terug wanneer de gasten hadden gezegd `wat een keurige kleinzoon hebt u`. Ik genoot daarvan met verwondering, dat wel, ook omdat ik toen al wist dat het niet zo was..
Wat later, zeg maar na mijn dertigste ontwikkelde ik – mogelijk vanuit deze prille jeugdervaringen- een soort perversie voor keurigheid, netheid en gewoonheid. Ik viel niet op jong en korte rokken en ook niet op hoge hakken en lippenstift. Nee het moest vooral degelijk en keurig zijn. Natuurlijk raakte ik dan opgewonden van de gedachte dat die keurigheid en netheid slecht een laag vernis bleken te zijn. De degelijke huisvrouw die de keuken schrobt en tegen de vrijpostige loodgieter zegt `Nou zeg….ik ben getrouwd, ik ben een degelijke huisvrouw en ik heb drie kinderen en ik ga na de kerk`….` En 10 seconden later? U raadt het al
Laat de titel van het boek van Robert Vuijsje nu net zijn `Alleen maar nette mensen`. Ik zag Vuijsje onlangs op TV in een mannenpraatprogramma, waar hij niet veel zei maar wel steeds vriendelijk lachte. De titel alleen al deed me verlangen naar het boek. Het boek is al twee jaar oud, maar het was er nooit van gekomen. Ik lees veel kranten en tijdschriften maar niet veel boeken. De laatste drie jaar alleen de trilogie in Hard Gras van Marcel van Roosmalen over Vitesse en `De nachttrein naar Lissabon` van Pascal Mercier.
Ik kom de laatste tijd vanwege mijn dochter weer wat vaker in de bibliotheek en moest het boek hebben. Het was er gelukkig. Ik was extatisch. Ik ken de thematiek van het boek uit de recensies. Het gaat om de afwijkende sexuele voorkeur (voor dikke Afrikaanse vrouwen) van een Joods Amsterdamse jongeman, dit alles zich afspelend in een literair intellectuele omgeving in Oud Zuid kringen. Oud Zuid, een buurt van “alleen maar nette mensen”. De titel dekt maar een deel van de lading van het boek. Ik koketteer graag met de titel als ware het een braaf degelijk boek, vooral gelezen in CDA kringen. Ik ben nu op bladzijde 60.
Zoals zo vaak heb ik een hapering bij het verder lezen van een boek. De apotheose moet nog komen. Ik stel het uit, bang als ik ben dat het boek snel over het hoogtepunt is en ik de eagerness tot lezen verlies. Nu is die er nog en kijk ik af en toe naar het boek en houd ik de fictie in stand.
Ondertussen denk ik aan al die keurige mensen die dit boek al hebben gelezen omdat het literair is en dus gelezen moet worden. De keurige CDAer, de sekslozen, de frigiden, de oudere tantes. Misschien wel leden van het Koningshuis of zelfs oma’s. Dat die al deze letters en woorden tot zich hebben moeten nemen en beelden in hun hoofd hebben gemaakt van het beschrevene…..
Wanneer zou ik verder gaan lezen? Nu nog even niet.
Woonplaats: Zeist
Rene Scheffer verzamelde columns 
je maakt me nieuwsgierig, ik ga het ook halen!
Zeer vereerd dat mijn blog tot deze leen- of koopdrang heeft geleid!
Graag gelezen.
Wat een coincidentie van van voorkeur en boektitel….Bovendien ben ik niet onbekend met Oud-Zuid. Dus ook reden om op zoek te gaan naar het boek…
Ik sta alleen in voor de eerste 60 blz, die ik heb gelezen. De rest is voor mij nog een mysterie. Volgens mij is het ook tamelijk autobiografisch, alleen weet ik niet in welke mate.
En heb je het boek uit gelezen.
Ondanks alle ophef ben ik er nooit aan begonnen.
Vriendelijke groet
Ik ben nu bijna op de helft
De eerste 60 pagina’s waren verwachtingsvol. De tweede 70 iets minder. Nu de rest.
Tja… en moet ik toevallig binnenkort…. ja, met de kinderen….naar de bieb. Kan het natuurlijk niet laten om toch even in de digitale catalogus te neuzen om te zien of het heel misschien aanwezig is.
Karin,
Leuk jij hier …. vanuit Twitter in de krochten van het oude Volkskrantblog. Ik denk wel dat het boek aanwezig is. Heeft immers in 2009 de Libris literatuurprijs gewonnen.
Een aanrader. bLIJ u hier te zien
Toch intrigerend om de reden te achterhalen waarom je nog niet verder bent gekomen dan pagina 60.. 😉
Ach ja….tis zoals ik schreef, de vrees dat het tegen zal vallen en ook wel het (na uitlezen) ontbreken van de extase om het/een boek ter hand te nemen.
en wat een leuke header!
Thanks!
Is uit februari jl in Barcelona. Ik met Desigual-shirt aan met dochter Rozanne. Door deze foto die ik ook op Twitter zette ben ik gescout door maandblad Spanje en mocht ik als een soort “model” figureren in een reportage over Desigual. Daarna nog eenmaal model geweest. Nu stokt mijn carriere wat dit betreft wat.
In 1960 werkte ik in het weekend bij hotel Wapstra, Driebergen-Rijsenburg.
Vlak in de buurt.
Ik zat op school in st Louis, op de stichtse rotonde Amersfoort; alleemaal heeeeeeel nette mensen, en vlakbij was een meisjes internaat, Maria-Tereem; allemaal heeeeeel nette meisjes….
Was wel leuk hoor, maar dat geklim uit ramen en weer terug….
En idd, de rokjes waren niet tekort, maar dat gaf niet die werden aan de takken gehangen….
———
In die periode was het ook zo, dat als je ouders geld hadden, kwam je wel op officiersopleiding.
met een gewoon soldaat mocht een net meisje niet omgaan.
En de pest was, het verplicht in het weekend dragen van uniform.
Later woonde een halfbroer in Driebergen.
Toen die nog bij eerste vrouw was in amsterdam, waren zijn koters gek op mij; mochten even mee op de snelbrommer, Prachtig!
Mar ja, toen hij in Driebergen woonde, was dat uitgesloten.
Ik droeg spijkerbroek, snelbrommer en werkte in een beroep.
Dat past niet bij nette mensen.
Wat wel pastte was mijn vader grote sommen geld afhandig maken; dit terzijde.
Daar de koters van kwamen in de raad en beslisten in de jaren 90 die zigeunerfamilie 600.000 gulden te geven om op te rotten, waarna ze een aar later weer terug kwamne….
Zitten nou in amersfoort in de raad.
geloof in groenlinks of zo, de partij voor gestoorde nette mensen.
idd; later klustte ik in Schothorst amersfoort.
Ik denk dat ik op alle adressen wel gewerkt heb.
En: zoals desperate housewifes: de vrouwen verveelden zich te pletter en ik was een welkome afwisseling.Heeeeeeeeel welkom.
In nederland is een grote groep “nette mensen”.
Dat is een groep die zichzelf wat vinden.
Dat heeft niets te maken met groep oude aristocraten.
Die zijn wat meer dan doorsnee mensen, omdat ze zichzelf veel verplichtingen oplegden, maar daar geen rechten uit trokken.
ook tussen hen ben ik opgegroeid.
Die mensen-die wat meer waren–hadden een ding gemeen: : ze voelden zich niet meer, en legden hun eigen strenge moraal niet op aan derden.
De Nette mensen waren niks, vertegenwoordigden een negatieve waarde; ze waren niks maar voelden zich veel, en stelden hoge eisen aan derden, waaraan ze zelf niet voldeden.
Absolutely faboulous is een goed voorbeeld.
Een goede tip dank
Graag gedaan
Heeft gij mij gewist? Of heb ik mij vergist?
PHMK
Gisteren steeds geprobeerd goed te keuren
Zag niet de link daarvoor.
In de mail van net wel.
kijken of de andere nu ook lukt
Dag Ik zal eht gaan lezen zou gauw ik er de hand op weet te leggen; ik lees sinds het sterfhuis van het VKblog sowieso wat meer dan dat ik blog
Met vr dank.
De story herhaalt zich; kreeg melding van nieuw stuk van Theo, kon daar op en reageerde; half uur erna kon ik het zelfs niet meer openen.Aad geprobeerd; hetzelfde.
Andere wordpress: gewoon toegankelijk.
Heb alle temp files gewist, volledige virusscan gedaan.
geen resultaat.
Denk dat iemand een file aan mijn IP gehangen heeft.
Hoe? Geen idee.
Denk niet wordpress.
Het was afgelopen op het moment dat Theo dat blogje plaatste.
Was het wordpress, dan had dat geen invloed gehad.
Zorry voor de storing
Inmiddels gezien.
Je eerste reactie was zo lang dat ik het goedkeuringslinkje van wordpress onder de tekst niet zag.
Naar bededen doorgescrolld en daar was hij.
Awel; het bloggen is nu dood,
Dood gecensureerd door politiek correct NL