Die rottige dinsdagen in november

De maandag heeft altijd nog iets onverplichts, iets lichts. Alsof het kantoor blij is dat je binnenkomt. De mails komen traag op gang en er wordt geïnformeerd naar het weekend en naar je welzijn. Er is bij ons in de middag managementoverleg en als er al oekazes vandaan komen dan is dat vooral op dinsdag. We moeten er even inkomen, die maandag, en aan het eind van de middag is er het vooruitzicht van een avond bankhangen met Johan Derksen en Rene van de Gijp, een avond dat je weet dat er geen weekendbezoek komt of moet worden afgelegd.

De woensdag telt voor mij al jaren niet mee. Die is er slechts op gericht om tussen 09 en 12 uur heel snel en veel te werken om dan naar het schoolplein te spoeden. Het schoolplein gaat altijd voor en dat zal nog 5 of 6 jaar zo blijven.

De donderdag is tegenwoordig ook receptie- feest- en congresdag. Voor de rest steekt de donderdag de dinsdag naar de kroon, werken/vergaderen. In Zeist is er markt. Dat maakt de donderdag wat lichter. Tussen de middag eten de ambtenaren kibbeling. De 4 maal 9 collega´s zijn in de middag druk en vrolijk tegelijk. Zelf ga ik op deze avond naar fitness.

De vrijdag is er een van volstrekte lichtheid al zit ook deze dag vaak vol afspraken. Maar het zijn vaak de wat lichtere gesprekken, 1 op 1. Er worden verslagen uitgetikt, waarvoor op andere dagen geen tijd is.

Maar dan de dinsdag. Het zijn er in november helaas weer vijf dit jaar. Van die dagen waarvan de Calvinistische filerijder met zijn trommeltje met brood en kaas (wie heeft ooit verzonnen dat brood met droge kaas lekker zou kunnen zijn) smult. Werkdagen ohne eigenschaften. Ik probeer ze te ontvluchten, maar vrees dat het dit jaar niet zal lukken door drukte en gebrek aan verlofdagen. Vroeger nam ik op een dergelijke dag nog weleens vrij, soms alleen de middag.

Het zijn de dagen dat de files het langst zijn en het lijkt alsof het op dit soort dagen vaker regent. Het enige dat deze dinsdagen op kan halen is een verdwaalde CL wedstrijd in regen of mist of een tante van ver weg, die jarig is. Zelfs voor dochter Rozanne is het een gewone dag, net als in haar geval de donderdag. Een dag met vol broodtrommeltje en BSO.

Ik wordt op dit soort dagen wakker met stemmen in mijn hoofd, die boze man die zegt
`meneer Scheffer, er rest u vandaag slechts een ding en dat is werken, u doet dat wel en u kunt het zelfs best goed maar u denkt er niet voor in de wieg gelegd te zijn. Vandaag wel dus. Geen uitvluchten, aan de slag!`

Zeker wanneer die vermaledijde dinsdag in november valt is het extra afzien. In december barst het van de potentiële kerstborreldagen. Het liefst voor 18 december want erna is niemand nog aanspreekbaar. Januari kent een vorm van lichtheid, al is het alleen maar door de vakantiebeurs in Utrecht, terwijl in februari door ons vaak een korte trip naar 13 tot 16 gradenstad wordt gemaakt. Maart (de november van het voorjaar) slaan we over en in april kan ook de dinsdag weer enige vrolijkheid krijgen. Die van mei tot en met september hebben alle potentie. Wel zijn vooral juni en september gevaarlijk. Er is stress, veel stress om ervoor te zorgen dat de gemeenteraad haar jaar goed kan afsluiten en in september weer op de rijdende trein kan stappen. En dan is het alweer bijna november.

Geniet nog maar even van de komende 3 mooie oktoberdinsdagen!