Jij hier Scheffer, ben je Gangwacht?

Deze galerij bevat 3 foto's.

Scheffer jij hier! …. Gangwacht? “Je was toch een belangrijke en gewaardeerde adviseur van de burgemeester van #Zeist. Wat zit je hier met de VI voor je neus op school in de gang?” “Ik kan het uitleggen, het is niet … Lees verder →

Sicilie

13 dagen Sicilië

Gedoe vooraf
Maandag Koffers inpakken, dingen regelen, naar Brussel Charleroi rijden. Files. Daar grote puinhoop. Nergens borden of verwijzingen. Veel stress. Jankende mensen die vliegtuig misten. Met een paar goede verwijsborden en een supervisor was dit te voorkomen. Je moet er wat voor over hebben €360 voor twee personen met koffers (wel drie maanden tevoren geboekt).

Palermo
Op Palermo stond de taxi om 18.00 u klaar. 35 minuten rijden door een chaotische stad, bizar verkeer. Rommel, een kleine steeg, donkere deur en daarachter ons mooie zeer ruime appartement van 65 vierkante meter met airco. En dat voor maar 350€ voor 4 dagen. Vlak bij de haven in een nette buurt, Kalsa, maar ook wel een feestbuurt. Zaker vanaf woensdag staan de zijstraten vol. Al maanden restaurants bekeken op Google maps en uiteindelijk weet je het niet meer. De volgende 3 dagen “bezienswaardigheden”. De eerste dag de Vucciara markt, chiesa de San Domenico, en het Massimo theater. De dag erop Catacombe dei Cappuchini en de mercato del Capo. Lucia had steeds een gids van Arno K. Bij de hand. En ze wilde alles zien, dus ook de kathedraal. Teveel van het goede. Ik heb haar laten begaan. Ze moet het zelf voelen. De derde dag….ik weet het niet meer. O ja Maffia museum en het Buttara paleis. Het eten was goed. Palermo, bijzondere stad. Chaotisch en soms lelijk. Maar om de 100 meter een museum, een kerk. Het barst er nu van de toeristen, had ik niet verwacht. Het worden er steeds meer. Men is overal in Italië geweest, maar nog niet in Palermo. Niet heel veel Nederlanders. Lucia was heel enthousiast en wil nog wel eens terug. Ik ook. Maar niet als het 30 graden is.

Siracusa
Bijna 300 km naar het zuidwesten. Weliswaar snelwegen maar toch apart. Halverwege voegde ik bij een wegblokkade verkeerd in en dat betekende een omweg van een uur door spookdorpen in midden Sicilië. Hoog gelegen, hoogbouw, donker, geen leven op straat. Via Catania uiteindelijk in Siracusa. Daar een heel fraai appartement in de hoofdstraat met veel horeca en op 5 minuten lopen van de oude stad Ortigia. Op zondag Ortigia bekijken met wat Griekse overblijfselen en af en toe rust met een glas Aperol spritz. We krijgen er steeds chips, pinda’s en olijven bij. De volgende dag het historische Noto en dat was geen succes. Hooggelegen, weinig parkeerplaatsen en 31 graden. Wat drinken en foto’s maken en met oververhitte koppelingsplaat snel weer terug. De volgende dag …weet ik niet meer. Siracusa was relaxed. Wel veel cruise toeristen. Zelfs horden Russen. Twee maal heel goed gegeten in niet Siciliaanse restaurants, steakhouse en het beste Indiase restaurant ooit.

San Leone / Agrigento
Daar twee dagen in een eenvoudig appartement boven een pizzeria/restaurant. Zeer relaxed en maar 153€ voor twee nachten. Maar wel met een groot terras met zicht op zee en drukte. We zouden daar de vallei van de Griekse tempels bekijken. Maar twee uur wandelen in 30 graden was ons teveel. Dan maar naar het Archeologisch museum. Helaas is de weg afgesloten. 20 km omrijden. En dan blijkt dat het parkeerterrein een slecht aangegeven entree heeft van 2 m breed. Zoek het maar uit met je museum, wegwezen! Sowieso is Sicilië meer gericht op grote gezelschappen die met de bus een eilandtour maken dan op brave individuele auto huurders. San Leone is een nu wat slaperig plaatsje waar het van juni t/m september vol is met Sicilianen vanuit de steden in het binnenland. Wel mooie stranden en nog steeds 28 graden. Ik houd wel van dit soort dorpen zonder eigen vermoeiende bezienswaardigheden.

Trapani
Zoutpannen en stranden en Erice. Zaterdag naar een museum, dat bleek dicht. Dan zondag maar en erna de zoutpannen. Erice ligt te hoog en is te toeristisch. De schrik van Noto zit er nog in. Ons appartement is deze keer simpel maar niet duur. 195€ voor drie nachten. Maar wel op een heel mooi punt gelegen. Overal water, boten, een vismarkt. En op 200 meter veel restaurants. En iedere dag even wandelen langs het water. Het bleef zondag bij de zoutpannen en bijbehorend museum. Zout was vroeger schaars en duur en ook smokkelwaar. Het woord salaris is er van af geleid.

Nu weer bijna op de terugweg. Meer dan normaal dingen gedaan. Maar ook genoeg uitgerust, veel en vast geslapen en geen ruzie gemaakt. Rozanne Scheffer is gewoon naar haar opleiding en werk gegaan, heeft op de katten gepast, is uitgegaan en heeft het huis schoongehouden.

Resume.
Sicilië is een groot en veelzijdig eiland met heel veel kust, een vrij leeg binnenland, veel historie. Wat dat betreft overtreft het Gran Canaria in veel opzichten. Maar ook rommelig en weinig aangeharkt. Zeer goed en betaalbaar eten (met ons twee tussen de 50-70 € met wijn en al dan niet gedeeld voorgerecht, hoofdgerecht en koffie na). Al de mijn recensies staan op Google Maps. Sicilianen zijn wild in het verkeer. Verder zijn ze druk en vooral met zichzelf bezig. Maar in winkels, horeca steeds vriendelijk.

Hieronder de foto’s voor de liefhebbers. Niet liefhebbers kunnen het overslaan.

Welke aspecten maken een persoon uniek volgens jou?

Fysionomie, iq, eq en mate van actieve/passieve humor.

Wat brengt je aan het lachen?

Mijn eigen Tik Tok filmpjes

Wat wilde je later worden toen je nog vijf was?

Coordinator of Inspecteur dan hoef je zelf niet hard te werken, toen al lui.

Tiktok

In welke zin heeft technologie jouw baan veranderd?

Voorheen rommelde ik wat met Linkedin en Facebook. Ik verzon wat en schreef het later op, soms een paar dagen, zocht wat ondersteunde foto’s en daar is het verhaal. Soms wel 50 likes.

En toen ontdekte ik Tiktok. Ik moest er even aan wennen. De filmpjes waren te lang en niet flitsend. Sinds enkele maanden kan ik er goed meer overweg. Iedere belevenis waar iets grappigs of sulligs in zit zet ik op de smartphone video op de selfie stand. Soms speel ik de situatie later na. Een filmpje van 10 seconden waar ik mezelf film naast dozen Dasty in de Wibra levert zomaar 250.000 views op.

Soms heb ik een boodschap, een stemoproep of boosheid richting AH vanwege de hoge prijzen. Het leukst vind ik de Surveillaten TikToks. Inmiddels ben ik de meest bekende Tentamen Surveillanten wordik door studenten soms aangesproken.

Inmiddels ben ik een beetje verslaafd. Iedere dag een TikTokje en ik surf ook door het aanbod heen. Waarom krijg ik zo vaak voloptueuze 45 plus dames in beeld, net als vliegtuigcrashes en uit te knijpen puisten.

En mijn bijbaan al Tentamen Surveillant is nu veel flitsender. Van deze voor velen wat suffe taak heb ik een bron van lering, fantasie, vermaak, humor en zelfspot gemaakt.

Onboarden en outboarden

Je leest het steeds meer. Het is belangrijk. Ik weet dat maar al te te goed! Want ik houd de literatuur goed bij. In mijn werk is het echter niet een leuk en modern HRM ding maar gewoon de kerntaak.

Ruim voor de start monster ik de wachtenden voor de gele zaal in het #UMCUtrecht. Er kunnen er 80 in, maar ik verwacht er maar 15. Op advies van de ICT technici zeg ik “Nee nog even een kwartier wachten tot we binnen klaar zijn” en “Ga nog maar even naar het toilet, nu het nog kan”. Uiteindelijk kunnen ze binnen komen. Ik wijs ze op hun nummers. Ze weten meestal hun stoelnummer. De plaatsen zijn op enige afstand van elkaar. Ik check hun gegevens. Klopt het gezicht met de naam en is het id bewijs geldig? Afvinken en later tellen. Er kan er zomaar iemand tussendoor glippen.

Ondertussen is er bij een enkeling een kleine, korte storing in de techniek. Rustig blijven. Vertrouwen uitstralen en hulp roepen. Weten dat anderen naar je kijken. Rust en vertrouwen….Het gaat al snel weer goed. Nee tijd voor teveel tekst en grapjes is er niet. Daarvoor vinden ze het te spannend. Zeker deze groep, waar blijkens de info enkelen extra zorg en faciliteiten verdienen. Het is nu even rustig, koffie.

Het is na ruim twee uur (lijkt wel een vlucht naar Alicante) bijna afgelopen. “Nog 15 minuten” roep ik om. Sommigen worden onrustig. Als we aan het eind zijn staat iedereen ongeveer op de zelfde tijd op. “Graag rustig de ruimte verlaten” roep ik en “Het was een genoegen uw purs…. uh uw surveillant te zijn” en daarna “ik hoop jullie nog een keer op deze vl… uh in deze zaal te zien, uh eigenlijk ook niet” en als laatste “Vergeet niet al jullie spullen mee te nemen, ook onder te tafel” ook in het Engels “Dont forget your luggage and other belongings”

Als het afgelopen is kwebbelen de “passagiers” met elkaar in de hal. En dan zegt er een jongeman tegen me “meneer u bent wat vergeten….normaal verkopen jullie loten, sigaretten, elektronica en prullaria, zat dat niet in uw pakket?”

Het was weer nuttig en leuk, deze keer het surveilleren in de gele zaal van het #UMC bij de Geneeskunde Studenten.

De Dasty man van TikTok.

Met dit lullige filmpje heb ik inmiddels 151.000 views op TikTok. Ik maakte het op een zaterdag in oktober 2022. Met echtgenote was ik bij de #Wibra. Ik was even alleen en ik zag de onmetelijke hoeveelheid Dasty, ontvetter.

Inmiddels ben ik redelijk bedreven in het maken van selfie video’s. De eerste keer is vaak raak en ik heb maar 10 seconden nodig. Inmiddels is het een verslaving geworden om in die seconden dat mijn vrouw mij even uit het oog verliest een filmpje te maken. Het geeft me een kick om net niet betrapt te worden.

Maar deze dus. Ik heb veel leukere TikTok films gemaakt maar het aantal views van deze blijft maar groeien. #Dasty is een zeer goed en goedkoop produkt, dat wel. Ik sta achter de boodschap. Waarom het aanspreekt? Misschien mijn leeftijd en dan op een puber forum. Wellicht het gevoel dat het teweegbrengt van “Die opa, die Boomer meent het echt”. Mijn trouwe en brave Hondenkop wellicht, die alles kan verkopen. Van Dasty zelf heb ik nog niets qua reclame revenuen.

Maar blijft ergens grappig. Als leerlingen op een school waar ik tentamen surveillant ben me vragen “Wat deed u of wat doet u nog meer?” Dan zeg ik met stalen gezicht “Tiktok artiest” dan zijn ze toch even ademloos,

Nu nog wachten tot ik op straat wordt nageroepen “Dat is de Dastyman!”

Er staat een surveillant aan de deur….

Tot voor twee jaar was het min of meer overzichtelijk. 400 collega’s bij de gemeente Zeist. Met niemand had ik ruzie en bij 100 tot 200 voelde ik me voldoende vrij om in de kantine aan te schuiven. Ongeveer 100 zoek je wat eerder op bij de Kerstborrel en bij een kring van 15 tot 20 voel je helemaal vrij en met enkelen ervan heb ik nu nog contact. Bij mij liep dat dwars door de organisatie.

Nu is dat allemaal anders. Als examen surveillant (twee universiteiten en drie middelbare scholen) voor drie uitzendbureaus kom ik overal en je moet maar afwachten met welke andere surveillanten je wordt ingedeeld. Ik zit in een pool met 15, een pool met 100 en een pool met 50.

Steeds meer ga je ze een beetje kennen. De gezichten vooral en de namen sluiten nu ook langzaan aan. Het zijn vaak korte contacten bij de koffie om 08.00 uur of een half uur in de pauze. Je deelt even elkaars ervaringen en weer verder. Doorgaans kort genoeg om je niet te gaan ergeren aan de mindere eigenschappen. Het komt ook voor dat er een langere pauze of uitval is. De examensecretaris van de school kwam pas naar ons toe en zegt. “Het tentamen van 10.30 uur is uitgevallen, graag zie ik jullie weer om 13.00 uur.

En daar zit je dan met twee of drie andere surveillanten. Soms kiest iemand ervoor wat te wandelen. Maar vaak genoeg blijf je zitten en leer je elkaar kennen, zoals pas bij de middelbare school in Utrecht. Je praat over werk, kinderen en opvoeding, muziek, vakantie, andere surveillanten en voetbal of politiek. Je bent blij wanneer je elkaar erna weer ziet. Dat kan over een week zijn maar ook een half jaar. Vorige maand in Wageningen kwam er een surveillant bij mij aan tafel zitten om met mij het bakje friet op te eten. Uiterst gezellig. In Hilversum zijn er vaak dezelfden en ook met docenten/professoren en de coördinatoren heb ik doorgaans goed contact. Bij de Universiteit Utrecht/geneeskunde is er een levendige appgroep en ken ik nu alle namen en (deels) eigenschappen. Inmiddels heb ik twee “Surveillanten Kerstborrels” gehad en van drie kanten Kerstcadeaus en ook kaarten ivm een (geslaagde) oogoperatie.

Het moet niet gekker worden…. Het moment komt nog een keer dat ik thuis op de bank lig te dommelen en mijn vrouw me roept “Er staat een wat oudere heer van jouw leeftijd aan de deur, hij is examen surveillant, zegt hij en hij vraagt naar jou”. Nou ja, uh , kom verder stamel ik dan wat. “Het moment waarvan ik wist dat ooit zou komen is nu daar”….

Het bericht waarvan je wist dat het zou komen

Waar was u als (as.) #ABP ontvanger donderdagmiddag 24 november 2022? Zelf weet ik het nog precies. Ik rijd terug uit Bussum na tentamen surveillance werk via #Randstad bij het Goois Lyceum. Omdat ik een klas met “Langwerkers” had was ik wat later. Om de files bij Utrecht te vermijden reed ik via Baarn, Soestdijk en Den Dolder. Dat scheelde achteraf een kwartier. Rechtsaf bij Soestdijk. Ik heb het benzineverkooppunt ter hoogte van Lage Vuursche al in zicht.

Toen kwam het bericht. “De mensen bij de overheid en in onderwijs krijgen een verhoging van het ABP pensioen van bijna 12%”

Ik ben euforisch. Gewend ben ik aan de jaarlijkse verhogingen van 1 tot 2,75 % bij de gemeente Zeist. Altijd net iets minder dan in de meeste sectoren in de markt. Ik was er toch altijd blij mee en keek uit naar het volgende loonstrookje. Ja 50% gaat eraf. Maar met die paar tientjes was ik tevreden.

En dan nu dit. In mijn hoofd spelen allerlei rekensommetjes. Zou er nu echt maar 37% afgaan? Ik zie van alles voor me. Zalmen, weekendjes weg, chocola, de studiepot voor mijn dochter, de gaskraan.

Ik kan allerlei beschouwingen houden over de onvermijdelijkheid van deze verhoging na 12 jaar stilstand, cq de nullijn. Nu heerst vooralsnog nog steeds de euforie. Zelf had ik gerekend op 6 tot 8%. En nu nog de CAO onderhandelingen in de branche waar echtgenote werkt. Die ga ik volgen…..dat gaat richting 4 tot 6 %, want dat komt ook in de gezamenlijke portemonnaie.

O ja en die 10% AOW verhoging komt in 2025 ook nog mijn kant op. Neen geld maakt niet gelukkig. Gezondheid en (werk) plezier des te meer en dat is er ook nog steeds.

Angstdroom van de Surveillant

In mijn vorige werk tot 2021 bij de gemeente #Zeist had ik weleens angstdromen of angstmomenten. Dingen die fout gaan, die zouden kunnen gebeuren. Zwetend wakker worden van een mogelijke juridische misser waardoor een sluiting van een pand teruggedraaid wordt. Een onbedoelde belediging van een andere burgemeester. De gulp open bij bezoek CdK of stotterend mijn verhaal kwijt raken bij de presentatie voor de gemeenteraad. Het is allemaal niet gebeurd, maar het zou kunnen gebeuren.

In mijn werk als #tentamensurveillant heb ik hele andere angstdromen. Het ergste is het in slaap vallen. Een hele enkele keer gebeurt dat bij een oudere surveillant. Het zal mij toch niet gebeuren….dat de luide “bel” van de pauze klinkt, ik wakker wordt en het examenlokaal leeg is. Brrrr.