Deze keer zijn we er gewoon naar binnen gelopen, langs de receptie. Vorig jaar waren we al op de strandpromenade van Maspalomas/Meloneras op Gran Canaria, waar Frans en zijn gezin enkele weken eerder (op RTL 4 te zien) gezellig ijs at en keuvelde met andere toeristen.
Dit jaar haden we ons echt voorgenomen het grote en majestueuze hotel, waar Frans Bauer regelmatig zou verblijven, het "Gran hotel Lopesan Meloneras" te bezoeken. Ongeveer halverwege onze 14 daagse vakantie was het zover.
Mijn vrouw werd aangetrokken door de muziek en was onder de indruk van de grootsheid en gezelligheid. Ik was vooral onder de indruk van het 12 euro buffet (dat volgens de berichten toch minder goed is) en het ruime zwembad, dat is geconstrueerd dat het visueel overgaat in de zee, 50 meter verder.
We hadden gegeten bij Indonesisch restaurant Bali. Tegenover de weg lag het grote hotel (1100 kamers) dat sprookjesachtoig, kasteelachtig en megalomaan tegelijk was. Omdat wij er altijd uitzien als een redelijk net toeristengezin, had ik het idee dat we er zo in konden lopen en dat bleek.
Eenmaal binnen zag een lege tafel op het immense terras aan de achterzijde. Er was een band en die speelde van die universele nietzeggende liedjes zoals cha cha cha, ai ai ai en La cucuracha zoals die vooral worden gespeeld door 1000 euro bands met een gemiddeld maar wel redelijk bemiddeld publiek. Denk maar aan de jaarlijkse feestavond (vrouwen mogen mee) van de club van honderd van de plaatselijke amateurvoetbalclub.
Eigenlijk had ik het al snel gezien, maar mijn vrouw bleek het echt leuk te vinden en vond het raar dat ik eigenlijk na een kwartier al weg wilde. Het bezoek aan het terras deed me opeens denken aan van die verplichtingen, waar je als man met vrouwlief mee naartoe moet. Iets dat je eigenlijk niet wil, maar ja het hoort. En eigenlijk is het achteraf allemaal zo erg nog niet, maar JIJ bent niet degene die bepaalt hoelang het moet duren. Ik herkende dat beklemmende gevoel heel duidelijk, ik wilde weg maar het ging niet, mijn vrouw dronk haar glas wijn extra langzaam leeg. Ik raakte gestresst, er zijn immers zoveel andere leuke dingen te doen, al is het maar niets, schoot om de 10 seconden door mijn hoofd.
Ondertussen was de band even gestopt en begon op een ander podium een flamencoshow, die eerst 10 minuten lang in 8 talen werd aangekondigd. "Wir showen ihnen einen besonderen show mit eine neue tanz, speziel durch die darsteller enzeniert fur unsere gaste im Lopesan Meloneras….. usw. en dat dus 8 keer .
Ik zat er nog steeds met een oorwormgezicht maar zag dat onze Rozanne inmiddels was gaan dansen en rennen tussen een internationale verzameling well to do kinderen tussen 3 en 10. Spaanse jongetjes wilden haar de baas spelen maar ze ging volstrekt haar eigen gang, schudde soms gewoon "nee" met haar hoofd en wist het gezelschap na enkele minuten naar haar hand te zetten. Ik was trots.
Om die reden bestelde ik dan nog maar een extra glas wijn voor mijn vrouw en een "anis" voor mezelf. Het meest ontspannen deel van de dag zo tussen 21.30 en 24.00 uur (rustig met drankje en leesvoer op het terras voor de bungalow van Dragonclub II) was toch al verloren. 
Mijn afkeer dan wel dedain t.o.v. dit soort "vermaak" is eigenlijk een transformatie van angst en verlegenheid, bedenk ik me. Als puber was ik houterig, schuw en weinig zelfverzekerd en daarom meed ik ook in die tijd reeds dit soort gelegenheden en nu zet ik me er tegen af.
Ruim voor 24.00 uur waren we weer bij onze bungalow. Ik verlangde al naar de volgende avond. Dan zouden we weer rondschuifelen in het wat aftandse shoppingscentrum "Yumbo" in Playa del Ingles met haar bonte verzameling van dragqueens, putzfrauen en spicegirl lookalikes (met van die ordinaire plateauzolen) en goedkope en meest matige restaurants.
En het hotel? Al met al is het zo gek nog niet. Een 2 persoonskamer kost er in rustige tijden maar 100 euro. Ik zie Frans er met zijn 4 kinderen en blije gezicht wel tussenzitten. Wat ik me dan wel afvraag is of hij zelf ook een enkele keer gaat zingen. De de volgende dag was ik al wat rustiger en milder. Ach, ik zou me er wel vermaken, als ik maar geen uren op dat terras moet.
Voor de echte liefhebber nog een link van de reisbeoordelingesite "Zoover":
Woonplaats: Zeist
Rene Scheffer verzamelde columns 
@ René, welkom thuis op het immer entertainende VKBlog-nieuwe stijl. Het zal je hier weer prima bevallen. En ik merk dat twee weken vakantie je stijl voor geen milimeter heeft aangetast. En zo is het goed.
Voor de komende jaren denk ik toch dat jij het in je democratische gezin met de stemverhouding 2-1 gaat afleggen als het om dergelijk vertier gaat. Niet erg als je je minderheidsstandpunt maar volhoudt.
Dank je Klaver en je beoordeling en analyse lijkt weer helemaal raak. Ik kijk hier een beetje rond, nog weinig energie. Ik deed een dag over dit blog. Iets verkeerds gegeten of buikgriepje meegeonomen.
Volgende keer gewoon de VI mee onder de arm, dan kom je ook zulke avonden wel door. 😉
Overigens lijkt dat 12-euro-buffet mij geen echte aanrader als ik de beoordelingen van de bezoekers op Zoover mag geloven…
leuk dat je er weer bent.
En eigenlijk is het allemaal zo erg nog niet, maar JIJ bent niet degene die bepaalt hoelang het moet duren.—-> hoe herkenbaar.
Was je weg? Oh. Ik ben ook altijd weg. Maar je had vakantie. Alles wat je zo plastisch beschrijft is voor mij omherkenbaar. Ik begeef me nooit in zulke oorden. Eenvoud troef.
Maar je weet er wel een boeiend verhaal van te naken en dat is je kracht.
Welkom, thuis, dus, en nu weer aan de slag.
Groet, O.
Aha, dan weten we meteen waar onze Frans zijn inspiratie vandaan haalt. http://www.youtube.com/watch?v=yJZi0F55AVw Brrr, oerhollandse gezelligheid.
(Doe mij maar een verlaten strand)
Heb tijdens een vriendenvakantie in 1998 meerdere keren voortreffelijk gegeten in een restaurant in het Yumbo winkelcentrum. Verse gamba’s, knoflook en olijfolie, vers bereid door een van de kelners, buiten op een gaskookpit, naast je tafeltje. Voortreffelijk.
Ben de naam van het restaurant vergeten.
Welcome back!
E Will… VI heb ik bijna altijd bij de hand en in de tekst heb ik al een nuancering bij het buffet gezet.
Bregje . . Thanks, ik ga weer eens bijlezen bij je.
Sprakeloos en Oliphant…. Voor de een herkenbaar en voor de ander niet; Oliphant, ik ken uw voorkeur voor het Franse boerenland; ik zou daar toch zeker sattv en wifi moeten hebben.
Thera… Maar die Bauer is ergens toch wel naturel; ga zo filmpje bekijken. Ow nee kan niet; laptop stuk, geen geluid.
Sandra . . .Wat grappig. Het zou "centrum" kunnen zijn. Lullige naam en lullige ligging maar wel van die pannetjes (wij aten er uitstekende Ossenhaas met o.a rozijnen en spaanse gedroogde ham) of Toro.
Mooi verslag. Goed dat je weer terug bent
Altijd prettig je verhalen te lezen.
Ik begrijp dat Frans Bauer een zanger is?
Heb dit blog nog niet eerder gelezen, kwam er heel toevallig op. Wil toch heel even reageren op de ironische toon over dit hotel. Wij komen hier al een aantal jaren, het liefst ’s winters lekker 2 weken bijkomen.
Ik vind het raar dat je zomaar binnen kon komen, dit gezien de bewaking bij de ingang aan de boulevard en de bewakers op " segways" aan de hoofdingang die iedereen controleren.
De mening over de buffetten deel ik zeker, daarom heerlijk gaan eten in het enige Nouveau Cuisine restaurant van Gran Canaria (hoort bij het hotel). Het ‘bestellen’ van drankjes etc. begrijp ik ook niet, dit omdat dit alleen mogelijk is met de credit-card achtige pasjes van het hotel (zodat je pas op het eind van de vakantie afrekent)
De mening over de nietszeggende band deel ik ook niet, dit omdat we hier ook optredens van o.a. IL Divo en Eros Ramazotti hebben gezien, met spectaculair vuurwerk als afsluiting.
De manier waarop je spreekt over Frans Bauer deel ik, maar dit wil niet zeggen dat de gasten van dit soort hotels hetzelfde zijn of denken.
Het feit dat bijv. Orlando Bloom en Cameron Diaz ook in dit hotel vakantie vieren zegt genoeg denk ik.
Wil niemand tegen de haren instrijken maar wilde wel mijn mening geven.
Olivier
Dank voor de nuttige en interessante aanvullingen.
En over het binnenkomen: Ik maak er vaker een sport van ergens binnen te komen en dat lukt bijna altijd met mijn ontwapende maar ook naieve/burgermans gezicht. Ik denk dat ze in juni wat extra gasten op het terras konden gebruiken, stille tijd op GC. We hebben ons verder goed gedragen en ik heb nog rondgezworven in de kelderbar. Voor de goede orde: dit blog is vooral ook een hangup om te schrijven over mezelf en mijn houding ten opzichte van vormen van niet door mij gewenst vermaak en regelvermogen in een relatie. Het hotel is natuurlijk top.
Frans Bauer fans hier??? Als je dit hebt gezien zal dat wel over zijn 😉 http://www.youtube.com/watch?v=zwpQzR_EhfM
Leonie
Dit is inderdaad heel erg
Er zijn leukere beelden, als hij thuis is bijvoorbeeld tussen zijn familie.
heerlijk verslag. leuk je weer te lezen.
GC fan
Thanks en over een tijdje gaan we weer. Ben zeer benieuwd. Overstromingen, meer werkloosheid, criminele straathoeren. bezuinigingen door Spaanse overheid, nieuwe Lidl etc.
Ik heb hardop gelachen :).
Vivienne
Daar doe ik het voor!
In oktober weer …..