Mijn jaren ‘60 – deel 2

Speciaal voor die enkele liefhebbers van dit genre, maar ook om mijn eigen historie vast te leggen. Therapeutisch nuttig is het niet meer. Een paar jaar geleden ben ik er al achter gekomen dat toenmalig gedrag en gevoel voor een groot deel mijn gedrag en competenties van nu bepalen en ik heb daar vrede mee.
 
Ontsnappen is the story of my life.
 
Steppen deed ik vanaf mijn derde jaar nogal fanatiek. Het was zelfs zo erg dat ik, amper 4 jaar oud, in de ochtend rond 06.00 uur stiekem opstond, me aankleedde en in de drukke Dorpsstraat ging steppen. Vrachtwagenbestuurders van en naar de papierfabriek Van Gelder waarschuwden mijn ouders en de step werd opgeborgen. Dit is deel 2.  `Sport`. Later volgen nog
 * deel 3 – Thuis en ontspanning
 * deel 4 – Kattenkwaad en muziek
Eerder verscheen deel 1 – School http://www.vkblog.nl/bericht/294095/Mijn_jaren_%B460

 
Vreemd begin
 
Om een voor mij duistere reden belande ik als 7 jarige op gymnastiek op woensdagmiddag in een klein zaaltje aan de Maatweg in Renkum. Achteraf bleek dat mijn pa een redelijk turner was, maar ik heb nooit iets van druk gemerkt. Misschien kwam ik er terecht omdat gym de voor mij op dat moment enige kenbare sport was door de gymlessen op school. Na 2 maanden had ik het daar gezien. Ik ben gewoon niet lenig en heb iets hoogtevrees. Achteraf -gelet op mijn karakter- een daad van jewelste om daar weg te lopen
 
　
Korfbal
 

Toen ik 8 was werd ik door een neef meegenomen naar de korfbalclub DKOD. In die sport ben ik tot mijn 42 ste blijven hangen, zoals ik meestal in iets blijf hangen. Het was zeker geen verkeerde vereniging, die hoorde van 1965 tot 1995 tot de Nederlandse top. Ik ging er op mijn 20 ste weg en haalde het tweede seniorentwaalftal. Ik mocht in 2007 zelfs een artikel schrijven in hun jubileumuitgave. Zie: http://www.bartslife.com/dkod/dkod_tempo/Jaargang63_tempo5.pdf
 
 
Toen ik tien jaar oud was kreeg ik een uitnodiging om mee te gaan naar `de Bondsdag` in Utrecht. Ik was al zo geperverteerd door het bureaucratisme dat ik serieus meende dat ik was uitgenodigd voor een vergadering voor sportbobo´s. Ik vond mezelf daar nog net te jong en ging niet mee. Later bleek dat dit gewoon het grootste korfbaltoernooi was van de Christelijke Korfbalbond.  
 
 
Ik maakt als 11 en 12 jarige wel indoortoernooien mee. Sporthallen waren er niet, wel opblaashallen en veilinggebouwen. Ik weet nog van 1969 in een koude veilinghal in Barneveld waar de tv voor de WK Schaatsen in Deventer aanstond en de dode kippen door de koude zaal vlogen. Tussen de wedstrijden door volgde ik de schaatstijden op de voet. Het WK en EK hadden een zodanige impact op mij dat ik de huidige World Cups of whats a name niet volg.
　
 
Voetbal 

Voetballen was eigenlijk wel een passie. We voetbalden overal. Vooral aan de overkant van ons huis tegen een blinde muur van de schuur van dokter Kool/later de Graaf aan het parkeerpleintje (aan de Fabrieksweg). Wanneer er geen ander vriendjes waren moest mijn zus mee.
 
Jaren later was Cees Lok daar vaak te zien, zoon van een de eigenaar van een zaak voor woninginrichting in de Dorpsstraat. Hij heeft later nog veel bereikt in de voetballerij (o.a. Wageningen, NEC en nu TD in Twente). Net als `onze` Fred van der Wal een dorpse jongen die het ver heeft gebracht.
 
Ajax-Liverpool in 1966 beluisterde ik op een radio op mijn zolderkamer. Ik was helemaal hyper van de beslissingswedstrijd in het Parc des Princes in 1969 die Ajax met 3-0 won.
 
Ik kan me herinneren dat ik met mijn neef op een woensdagmiddag in de 30 cm hoge sneeuw voetbalde op een weilandje aan de Molenweg. Het was dezelfde bijzondere dag waarop Benfica in 1969 de befaamde sneeuwwedstrijd met 1-3 won van Ajax. Benfica logeerde destijds in een hotel in Wageningen.  
 
Toch hield iets me tegen. Ik voetbalde als een biljarter, altijd met effect en was bang voor slidings en koppen. Ik was ook geen haantje, eerder een dromer. Ik mocht wel meedoen in het schoolteam voor de Paaskampioensschappen. Daar speelden ook dorpscoryfeeën als Richard Budding (later Wageningen, Feyenoord en Vitesse) en Geo de Leeuw (later PSV en Vitesse).
 
Op Zaterdagmiddag ging ik vaak met mijn pa naar de wedstrijden van Wageningen 2. Ik genoot van de pingelaar Marius van Reemst, die het eerste elftal net niet haalde. Pas vanaf 1970 werd het normaler om ook de zondagmiddagwedstrijden van Wageningen 1 te bezoeken.
  
Uiteindelijk werd ik een voetballer in het team van onze compagnie en een matige zaalvoetballer. Ik droom nog regelmatig van topwedstrijden in volle stadions waar ik figureer als een nr. 6, een verbindingsspeler die zelden in balbezit komt.
 
Mijn hoogtepunt als toeschouwer lag in de jaren 1988-2000. Ik was in Munchen, Goteborg, Straatsburg, Madrid, Barcelona, Sevilla, Turijn, Genua en nog 20 tot 30 voetbalsteden. Verder had ik seizoenskaarten van Ajax en Utrecht.
 
 
 
Vissen
 
Vanaf mijn 10 e jaar was ik ook een verwoed sportvisser. Ik ging mee met ome Gert en buurjongen Bart. Vaak gingen we naar de beek bij Noordberg of de inham van de Rijn, de Renkumse Haven of het gat achter Campman. De sensatie van een langzaam ondergaande dobber op een glad en stil wateroppervlak om vijf uur in de ochtend is ongekend. Ik was een statische visser, vooral gericht op brasem, karper en zeelt. Dat visssen heb ik tot mijn 40 ste volgehouden, zij het steeds minder fanatiek.
 
Schaatsen
 
Tussen 1964 en 1970 schaatste ik veel op de ijsbaan in Renkum. Wat houterig, dat wel. Maar na 1970 verbeterde mijn techniek. Ik genoot van
de sfeer en de muziek. Waar andere leeftijdgenoten, met elkaar aan het dollen waren. schaatste ik liever mijn baantjes alleen op de glooiende tonen van The Cats en Zeeger en Evans.
 
http://www.youtube.com/watch?v=_Uw7phR9ucA
 
 
Dammen
 
Ik heb als 10 jarige nog enkele weken gedamd in een zaaltje aan de Nieuweweg. De melkboer, mijn neef en zijn pa, ze damden en ik ook. Ik was er niet heel slecht in. Omdat ik mijn neef een keer versloeg was ik `damkampioen van Putten`. Want mijn neef had een keer gewonnen van zijn pa en die had pas gewonnen van de melkboer en die was damkampioen van Putten, geweest. Ik riep een keer iets beledigends naar de vrouw van de beheerder en mocht toen een maand niet in de zaal komen en damde daarna niet meer.
 
 
 
Het meeste succes heb ik uiteindelijk nog bereikt met hardlopen in de jaren 1980-1990. De Halve marathon liep ik in 1.27 uur en de 10 kilometer in 37 minuten. Ooit, in 1984, liep ik de Engelse mijl in 5.10 minuten (Maliebaanloop Utrecht).